Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Ο ΑΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΓΡΙΟΥΛΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

            Στίς δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία.
Ηταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.
Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας. Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο.
Καί να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με μόνο τον άρρωστο. Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.
- Φύγε από εδώ! Ποιος σε εκάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.
Ο παπάς τα έχασε.
- Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με έκάλεσε η γριά!
- Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμμιά γριά!
Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του άρρωστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον έκάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.
- Να αυτή!
- Ποια αυτή, Ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!
Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος. Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει. Καί αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί.  Καί μετά, εκοινώνησε.

Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.

Πηγή: anaplastiki.gr

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ


Είναι λογικό ν'αναριωτιέστε σε ποιον αναφέρεται ο τίτλος. Το παρακάτω κείμενο που υπογράφουν τα ΚΑΤΗΧΗΤΟΠΟΥΛΑ της ενορίας μας ίσως σας βοηθήσει λίγο....


Είναι ο άνθρωπος που σε κάθε κάλεσμα της ενορίας μας δίνει το παρόν αφήνοντας πίσω του δούλειές και έννοιες μόνο και μόνο για να βρεθεί κοντά στα πνευματικοπαίδια του, τα οποία έμαθαν στην παρουσία του και πλέον τον αποζητούν. 

Είναι      ΑΦΥΛΑΡΓΥΡΟΣ
               ΝΟΥΘΕΤΙΚΟΣ
               ΘΕΟΦΙΛΟΣ
               ΡΗΤΟΡΙΚΟΣ
               ΩΦΕΛΙΜΟΣ
               ΠΑΤΕΡΑΣ
               ΟΔΗΓΟΣ
               ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ
                 Ο λόγος για τον Αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Πουλή

Μερικές φορές τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψεις το μεγαλείο ενός ανθρώπου και ιδιαίτερα του Γέροντά μας ο οποίος είναι τόσο ταπεινός που γίνεται ένα με τα παιδιά και τους ενορίτες σε κάθε δραστηριότητα της ενορίας μας. 
Δεν σκέφτηκε ποτέ αν θα κοπιάσει ή αν θα πιεστεί από τον χρόνο με αποτέλεσμα να απαντά θετικά σε κάθε μας πρόσκληση. 
Εμείς ως πνευματικοπαίδια του των ευχαριστούμε μέσα από το μπλογκ,(είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε)για το μεγαλείο της καρδιάς του, τις νουθεσίες του, την καθοδήγησή του σε πνευματικά αλλά και ενοριακά θέματα και φυσικά για το ότι στέκεται πάντα δίπλα μας ως ΠΑΤΕΡΑΣ.
Και επειδή δεν έχουμε πάρει την άδεια του γι'αυτό το αφιέρωμα δεν θα αναφέρουμε περισσότερα. 
Αγαπημένε μας Γεροντα ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ! 
Παρακαλούμε να μας συγχωρήσετε γι'αυτήν την πρωτοβουλία! 
Ο Άγιος Θεός να Σας χαρίζει Μακροημέρευση και κάθε καλό.
          
     Πατήρ Θεοφάνης Γκοτσόπουλος 
&
 Πρεσβυτέρα Νικολίτσα

Ξεναγεί τα κατηχητοπουλα στο Μοναστήρι του  (ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ)

ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΌ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ 






ΛΗΞΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ 2011 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2012


ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ 

ΕΙΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ π. ΘΕΟΦΑΝΗ

ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ
ΑΝ ΚΑΙ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΚΟΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ



 Η ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ 

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΜΗΜΑΤΙΚΉ ΜΑΣ ΕΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟ

ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ 29/7/2014 -ΑΓΙΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΣ
 ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΗΣ

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Η ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ


Ενα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! 

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:

-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: "Κυρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: "Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: "Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: "Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" Και η αγελάδα απάντησε: "Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου!

Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι .... Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο αγρότης έσφαξε αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες!
πάει η κοτούλα....

Αλλά η αρρώστια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι !


Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την αγελάδα του......

Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......

Γι' αυτό και σεις, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα- μεγάλο γι’ αυτόν- και που ίσως εσάς δε σας πολυαφορά, θυμηθείτε πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε μεγάλο κίνδυνο!

Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!

Μάθετε λοιπόν, πως κάθε τι που σας αφορά, αφορά εξίσου και μένα, ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!